تحلیل جامعه¬شناختی نقش و جایگاه سرمایه اجتماعی در سبک زندگی زنان کارمند: ارائه یک نظریه زمینه¬ای در شرایط بحران کرونا در شهر کرمان
الموضوعات :
علیرضا صنعت خواه
1
( استادیار و عضو گروه جامعه¬شناسی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران )
مهری عربی
2
( کارشناسی ارشد جامعه¬شناسی گروه جامعه¬شناسی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران)
الکلمات المفتاحية: سرمایه اجتماعی, سبک زندگی, بحران کرونا, مشارکت در برنامه¬های سلامت,
ملخص المقالة :
امروزه در مواجه با بحران ویروس کرونا، از یک سو مسئله سبک زندگی زنانی که مستقیماً با بیماران کرونایی در ارتباط هستند مورد توجه قرار گرفته است و از سوی دیگر کیفیت روابط اجتماعی زنان کارمند در تعامل با سرمایه اجتماعی (اعتماد، شبکه¬های ارتباطی و مشارکت) شهروندان با برنامه¬های بهداشتی ستاد مبارزه با کرونا قرار دارد. هدف اصلی تحقیق بررسی نقش و جایگاه سرمایه اجتماعی در سبک زندگی زنان کارمند دانشگاه علوم پزشکی کرمان در دوران کرونا است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی و از نظر نوع مطالعه از نوع تحقیقات کیفی مبتنی بر روش داده بنیاد است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1399 می¬باشد. روش نمونه¬گیری هدفمند در دسترس می¬باشد. مشارکت¬کنندگان در پژوهش را 28 نفر از کارکنان زن در این مرکز می¬باشند. از مصاحبه نیمه ساختار یافته به¬عنوان ابزار گردآوری داده¬ها استفاده شده است. برای رسیدن به معیار قابلیت اعتماد از سه روش: کنترل یا اعتباریابی توسط اعضا، مقایسه¬های تحلیلی واستفاده از تکنیک ممیزی بهره گرفته شده است. داده¬ها بر طبق رویه مبتنی بر نظریه زمینه¬ای در سه مرحله کدگذاری باز، انتخابی و گزینشی (محوری) تجزیه و تحلیل شده¬اند. براساس یافته¬های به دست آمده عواملی ازجمله: ساختار زمینه¬ای مشارکت، کیفیت شبکه¬های ارتباطی، اعتماد و ترس از امنیت شغلی به¬عنوان مهم¬ترین عوامل علی، سبک زندگی در دوران کرونا (تقویت شبکه¬های مجازی، تماشای فیلم و سریال مجازی، پیدایی آگاهی سیاسی، خرید اینترنتی و ...) به عنوان شرایط زمینه¬ای، بی¬تفاوتی اجتماعی و سرمایه اجتماعی درون گروهی به¬عنوان شرایط مداخله¬گر، کیفیت بخشی به خدمات بهداشتی، ارتقای سلامت روانی و بهداشت محیطی به¬عنوان مهم¬ترین راهبردها و نابسامانی اقتصادی، بهداشت و درمان، حمایت اجتماعی ضعیف و از خود بیگانگی اجتماعی به¬عنوان پیامدها معرفی می¬شوند. نتایج بررسی نشان می¬دهد که می¬توان از طریق بهره¬گیری از فضای مجازی، سرمایه اجتماعی سلامت محور را در زنان کارمند تقویت کرد که در آن آموزش¬های لازم جهت رعایت پروتکل¬های بهداشتی از طریق شبکه¬های مجازی ایجاد و اعتماد اجتماعی مجازی به آن دامن زده و مشارکت¬های فعالانه¬ای را به دنبال داشته باشد.
1- استراوس، ا.، و کربين، ج. ( 1393). مباني پژوهش کيفي، فنون و مراحل توليد نظریه زمينه¬ای. ترجمه افشار، ا. تهران: نشر ني.
2- حیدری، م.، قاسمی، و.، رنانی، م.، و ایمان، م. (1398). ارائه الگوی پارادایمی فرهنگ مالیاتی نزد مؤدیان مالیاتی شهر اصفهان (پژوهشي کيفي در حوزه جامعه¬شناسي اقتصادي). دوفصلنامه پژوهش¬های جامعه¬شناسی معاصر، 8(15).، 1-35
3- رسول¬زاده اقدم، ص.، افشار، س.، عدلی¬پور، ص.، و میرمحمدتبار، ا. (1395). تحلیل رابطه سرمایه اجتماعی و سبک زندگی با گرایش به فرزندآوری (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان). راهبرد اجتماعی فرهنگی، 5(20)، 107-135.
4- رفیعی، ح.، موسوی، م.، و قاسم¬زاده، د. (1395). ساخت و رواسازی پرسش¬نامه سنجش سرمایه اجتماعی درون¬گروهی و برون¬گروهی. رفاه اجتماعی، 16(61 )، 161-179.
5- شماعی کوپائی، م.، و اسمعیلی گیوی، م. (1393). مدل پارادایمی مدیریت جهادی با استفاده از نظریه داده بنیاد. چشم انداز مدیریت دولتی، 5(3)، 109-128
6- شیردل، ا.، حامی کارگر، ف.، و انجم شعاع، ف. (1400). رابطه بین سرمایه اجتماعی و سبک زندگی با هویت ملی دختران نوجوان شهرستان کرمان. مطالعات ملی،22(2)، 69-87.
7- عبدالله¬زاده، ح.، قائدی، م.، و حقیقت، ح. (1399). جایگاه سرمایه اجتماعی در اندیشه امام خمینی. جامعه¬شناسی سیاسی ایران، 3(2)، 215-238
8- فرزعلیان، ا.، و گنجی، م.، و نیازی، م. (1398). بررسی نقش سرمایه¬های اجتماعی, فرهنگی و اقتصادی در گرایش شهروندان به سبک زندگی نشاط محور. مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، 8(2)، 379-410.
9- قادری، م.، و ملکی، ا.، و حق جو، م. (1394). نقش سرمایه اجتماعی در ارتقا سبک زندگی سالم میان افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر. پرستاری قلب و عروق، 4(2)، 24-35.
10- مجدی، ع.، اکبر، ب.، حسین هوشمند، م.، و صدر نبوی، ر. (1389). سبک زندگی جوانان ساکن مشهد و رابطه آن با سرمایه فرهنگی و اقتصادی والدین. مجله علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد،7(2)،131-162
11- معین¬الدینی، ج.، صنعت خواه، ع.، و دادخواه¬فر، م. (1392). سرمایه اجتماعی درون¬گروهی و عوامل مؤثر بر آن در بین شهروندان شهر کرمان. مطالعات جامعه¬شناختی شهری (مطالعات شهری)، 3(6)، 57-80.
12- موسی¬زاده، س.، و علی¬زاده اقدم، م. (1395). بررسی رابطه بین سبک زندگی سلامت محور و سرمایه¬های اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه تبریز. مطالعات جامعه شناسی، 8(30)ف 81-93.
13- میرحسینی، ب.، آقاجانی، ح.، و حبیب پورگتابی، ک. (1398). مطالبات اجتماعی زنان و رابطه سرمایه اجتماعی و سبک زندگی با آنها (مورد مطالعه: زنان شهر قزوین). مطالعات زن و خانواده، 7(1)، 73-95.
14- وبر، م. (1382). دین، قدرت، جامعه. ترجمه تدین، ا. تهران: انتشارات هرمس
15- Aiswarya, A., & Bhagya, D. (2021). Effect of Covid 19 lockdown on the lifestyle and dietary diversity of women handloom workers. Clinical Epidemiology and Global Health, 12, 100856.
16- Bourdieu, P. (1984). A social critique of the judgement of taste. Traducido del francés por R. Nice. Londres, Routledge.
17- Coleman, J. S. (1988). Social capital in the creation of human capital. American journal of sociology, 94, S95-S120.
18- Davison, K. K., Nishi, A., Kranz, S., Wyckoff, L., May, J. J., Earle-Richardson, G. B., Strogatz, D. S., & Jenkins, P. L. (2012). Associations among social capital, parenting for active lifestyles, and youth physical activity in rural families living in upstate New York. Social Science & Medicine, 75(8), 1488–1496.
19- García-Mayor, J., Moreno-Llamas, A., & La Cruz-Sánchez, E. D. (2021). High educational attainment redresses the effect of occupational social class on health-related lifestyle: findings from four Spanish national health surveys. Annals of Epidemiology, 58, 29–37.
20- Mehbub Anwar, A., Astell-Burt, T., & Feng, X. (2019). Does social capital and a healthier lifestyle increase mental health resilience to disability acquisition? Group-based discrete trajectory mixture models of pre-post longitudinal data. Social Science & Medicine, 235, 112143.
21- Yoon, S., & Lee, E. M. (2019). Social and psychological determinants of value co-creation behavior for South Korean firms: a consumer-centric perspective. Asia Pacific Journal of Marketing and Logistics., 31(1): 14–36.
