فهرس المقالات پهنه¬

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - توسعه درونی: ظرفیت¬ها و ضرورت¬های مدیریت رشد و بازآرایی فضایی کلانشهر تهران
  اسماعیل علی اکبری
  اراضی درون شهر، عرصه¬های توسعه شهراند و توسعه درونی، فرایند بهینه¬سازی استفاده از اراضی درونی است. برنامه¬ریزی و مدیریت رشد از طریق سیاست توسعه درون¬افزا، در مقایسه با سایر سیاست¬های رشد در بیرون و پیرامون، با چارچوب پایداری سازگارتر و به اهداف پایداری نزدیک¬تر است. ای أکثر

  اراضی درون شهر، عرصه¬های توسعه شهراند و توسعه درونی، فرایند بهینه¬سازی استفاده از اراضی درونی است. برنامه¬ریزی و مدیریت رشد از طریق سیاست توسعه درون¬افزا، در مقایسه با سایر سیاست¬های رشد در بیرون و پیرامون، با چارچوب پایداری سازگارتر و به اهداف پایداری نزدیک¬تر است. این مقاله کوشیده است با روش توصیفی¬ـ¬ تحلیلی و با استفاده از داده¬های اسنادی، ظرفیت¬ها و ضرورت¬های توسعه درونی کلانشهر تهران را مطالعه نماید. یافته¬ها، تهران را شهری ظرفیت¬دار و در نتیجه مستعد برای مدیریت رشد و بازآرایی فضایی از طریق توسعه درون¬افزا می¬داند. بیش از 18 هزار هکتار اراضی با قابلیت توسعه درونی در 30 درصد مساحت شهر و 52 درصد عرصه¬ها و فضاهای خالی بزرگ با اهداف توسعه¬ای و قابلیت دستیابی بالا، به¬علاوه، الگوی توزیع با آهنگ افزایشی از شرق به غرب و شمال به جنوب، نه تنها مدیریت رشد کالبدی، بلکه، بازآرایی فضایی برای تعدیل نابرابری¬ها میان مناطق و پهنه¬های شهر را با توسل به سیاست توسعه درونی و ظرفیت¬های موضعی و موضوعی آن امکان¬پذیر می¬سازد. توسعه مجدد در پهنه¬های شمال، شرق و جنوب، توسعه جدید در پهنه غربی و تجدید حیات در پهنه مرکزی، چارچوب کلی الگوی فضایی راهبرد توسعه درونی بر مبنای “ظرفیت موجود” در تهران است. واضح است، بهره¬گیری از فرصت آمایشی توسعه درونی به¬منظور تعدیل نابرابری¬های فضایی، مستلزم نهاد مدیریت شهری غیررانتی است که به رانت فضایی ناشی از فعالیت¬های ساختمانی در شهر وابستگی چندانی نداشته و یا اساساً به آن بی¬نیاز باشد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - قطعه‌بندی پهنه¬ی گسله شتری با استفاده از تحلیل¬های ساختاری، ریخت زمین ساختی، لرزه‌ای و فرکتالی
  مرتضی  موسوی راضیه  عباس پور محمود رضا  هیهات
  پهنه¬ی فعال گسله شتری¬ (در پایانه¬ی شمالی گسل نایبند)، دارای سازوکار معکوس با مؤلفه¬ی امتدادلغز راستگرد است. مطالعه تصاویر ماهواره¬ای، عدم یکپارچگی گسل و قطعه- قطعه بودن آن را نشان می¬دهد. در این پژوهش، قطعه‌بندی گسل براساس ناپیوستگی هندسی انجام و دو قطعه¬ی شمالی(امتدا أکثر

  پهنه¬ی فعال گسله شتری¬ (در پایانه¬ی شمالی گسل نایبند)، دارای سازوکار معکوس با مؤلفه¬ی امتدادلغز راستگرد است. مطالعه تصاویر ماهواره¬ای، عدم یکپارچگی گسل و قطعه- قطعه بودن آن را نشان می¬دهد. در این پژوهش، قطعه‌بندی گسل براساس ناپیوستگی هندسی انجام و دو قطعه¬ی شمالی(امتدادN40W) و جنوبی(امتداد N20W) معرفی گردید که کلیه قطعات سازوکار معکوس با مؤلفه¬ی امتدادلغز راستگرد دارند. در میزان ارزیابی فعالیت گسل، با تکیه بر ابعاد فرکتالی زمین‌لرزه‌ها (Ds= 1/60, DN=1/73) و شکستگی¬ها (Ds=0/43, DN=0/68)، و شاخصه¬های ریخت زمین¬ساختی از قبیل شاخص شیب رودخانه(SLs=1703/27 , SLN=1526/7)، سینوسیته¬ی کانال رودخانه (SS=1/24 , SN=1/27)، سینوسیته¬ی پیشانی کوهستان (Smfs=1/1 , SmfN=1/07) ، نسبت V(Vs=0/7 , VN=0/9) و داده¬های ساختاری و لرزه¬ای، قطعه¬ جنوبی به‌عنوان فعال¬ترین بخش معرفی می¬شود. بیش¬ترین فراوانی زلزله¬های ثبت‌شده و بزرگترین زلزله دستگاهی ثبت شده با بزرگای 4/7 ریشتر مربوط به قطعه¬ی جنوبی است، که نشان‌دهنده‌ی پتانسیل بالای لرزه¬خیزی گسل در این قطعه می¬باشد. تفاصيل المقالة