یکی از چهره¬های برجسته و شاخص ادبیات امروز ایران، «قیصر امین‌پور» است که در حوزه¬ها و قالب¬های مختلف شعری طبع¬آزمایی کرده است. او شاعر منتقدی است. اشعار او به هر میزان از دهۀ شصت با «تنفس صبح» (1363) به دهۀ¬ هفتاد با «آینه¬های ناگهان» (1372) و از آن به دهۀ¬ هشتاد با «گل¬ها همه آفتاب¬گردانند» (1381) و «دستور زبان عشق» (1386) نزدیک می‌شود، در بردارندۀ نوعی نقد اجتماعی با مايه‌هاي فلسفي است. در این میان، نویسنده در نظر دارد با توجه به تحول گفتمانی و ژرف¬ساختی اشعار امین‌پور در این سه دوره، مسئلۀ اعتراض را که یکی از درگیری‌های ذهنی شاعران و نویسندگان از گذشته تاکنون بوده و انسان معاصر هم با توجه به مسائل پیرامون خود مبتلا به آن است، در چهار بخش ماهیت و ماهیت‌شناسی اعتراض، وجودشناسی، غایت‌شناسی و شأن اخلاقی اعتراض و تحلیل بررسی کند. جزييات مقاله