امروزه در مواجه با بحران ویروس کرونا، از یک سو مسئله سبک زندگی زنانی که مستقیماً با بیماران کرونایی در ارتباط هستند مورد توجه قرار گرفته است و از سوی دیگر کیفیت روابط اجتماعی زنان کارمند در تعامل با سرمایه اجتماعی (اعتماد، شبکه¬های ارتباطی و مشارکت) شهروندان با برنامه¬های بهداشتی ستاد مبارزه با کرونا قرار دارد. هدف اصلی تحقیق بررسی نقش و جایگاه سرمایه اجتماعی در سبک زندگی زنان کارمند دانشگاه علوم پزشکی کرمان در دوران کرونا است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی و از نظر نوع مطالعه از نوع تحقیقات کیفی مبتنی بر روش داده بنیاد است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1399 می¬باشد. روش نمونه¬گیری هدفمند در دسترس می¬باشد. مشارکت¬کنندگان در پژوهش را 28 نفر از کارکنان زن در این مرکز می¬باشند. از مصاحبه نیمه ساختار یافته به¬عنوان ابزار گردآوری داده¬ها استفاده شده است. برای رسیدن به معیار قابلیت اعتماد از سه روش: کنترل یا اعتباریابی توسط اعضا، مقایسه¬های تحلیلی واستفاده از تکنیک ممیزی بهره گرفته شده است. داده¬ها بر طبق رویه مبتنی بر نظریه زمینه¬ای در سه مرحله کدگذاری باز، انتخابی و گزینشی (محوری) تجزیه و تحلیل شده¬اند. براساس یافته¬های به دست آمده عواملی ازجمله: ساختار زمینه¬ای مشارکت، کیفیت شبکه¬های ارتباطی، اعتماد و ترس از امنیت شغلی به¬عنوان مهم¬ترین عوامل علی، سبک زندگی در دوران کرونا (تقویت شبکه¬های مجازی، تماشای فیلم و سریال مجازی، پیدایی آگاهی سیاسی، خرید اینترنتی و ...) به عنوان شرایط زمینه¬ای، بی¬تفاوتی اجتماعی و سرمایه اجتماعی درون گروهی به¬عنوان شرایط مداخله¬گر، کیفیت بخشی به خدمات بهداشتی، ارتقای سلامت روانی و بهداشت محیطی به¬عنوان مهم¬ترین راهبردها و نابسامانی اقتصادی، بهداشت و درمان، حمایت اجتماعی ضعیف و از خود بیگانگی اجتماعی به¬عنوان پیامدها معرفی می¬شوند. نتایج بررسی نشان می¬دهد که می¬توان از طریق بهره¬گیری از فضای مجازی، سرمایه اجتماعی سلامت محور را در زنان کارمند تقویت کرد که در آن آموزش¬های لازم جهت رعایت پروتکل¬های بهداشتی از طریق شبکه¬های مجازی ایجاد و اعتماد اجتماعی مجازی به آن دامن زده و مشارکت¬های فعالانه¬ای را به دنبال داشته باشد. پرونده مقاله