محدوده مورد مطالعه، در جنوب ده¬ته، بلوک لوت، دربردارنده گدازه¬های آتشفشانی الیگوسن با ترکیب آندزیت، تراکی¬آندزیت، تراکی¬داسیت، داسیت و ریولیت است. این گدازه¬ها، دارای بافت پورفیریک و پورفیریتیک بوده و فنوکریست آمفیبول فراوان دارند. بیشتر گدازه¬های الیگوسن، روندهای ماگمایی کالک¬آلکالن تا کالک¬آلکالن پتاسیم بالا را نشان می¬دهند. در نمودارهای دوتایی، نمونه¬های گدازه¬های آندزیتی و تراکی¬آندزیتی در قلمرویی جدای از گدازه¬های تراکی داسیتی، داسیتی و ریولیتی اجتماع یافته¬اند که نشان می¬دهد تفریق ماگمایی، به‌تنهایی در ژنز این گدازه¬ها تاثیر نداشته است. در الگوهای عناصر نادر خاکی و نمودارهای عنکبوتی، این گدازه¬ها غنی¬شدگی عناصر کمیاب دارای یون بزرگ و تهی¬شدگی از عناصر کمیاب با شدت میدان بالا را نشان می¬دهند. الگوهای به هنجار شده از گدازه¬های آندزیتی و تراکی¬آندزیتی، انطباق قابل توجهی با قلمروی بازالت جزیره اقیانوسی دارند. الگوهای گدازه¬های اسیدی، قابل مقایسه با الگوهای پوسته قاره¬ای بالایی هستند. این ویژگی-های ژئوشیمیایی، دلالت بر این دارند، که گدازه¬های آندزیتی و تراکی آندزیتی، از ذوب بخشی گوشته لیتوسفری منشاء گرفته¬اند، که پیش از این توسط مولفه¬های فرورانش (مذاب و سیالات) غنی شده¬اند. در ژنز گدازه¬های اسیدی نیز ذوب بخشی پوسته قاره¬ای، نقش مهمی داشته است. بر اساس موقعیت زمین¬شناسی و داده¬های ژئوشیمیایی، به نظر می¬رسد که گدازه¬های آتشفشانی الیگوسن ده¬ته، در یک پهنه پسابرخورد، در پسامد نازک¬شدگی لیتوسفر قاره¬ای، در بلوک لوت تشکیل شده¬اند. این فرایندها، شاید پیامد قطعه شدگی لیتوسفر بوده است، که در یک کمربند کوهزایی پسابرخورد روی داده است.   جزييات مقاله